Ruach is een eerbetoon aan de wind; de adem die wij met elkaar delen in deze wereld.
Te midden van de uitgestrekte en ongevormde leegte waait de wind als een adem over het landschap.
De wind laat zich zien als een wezen op zichzelf, met scheppende of vernietigende energie, waardoor een mens zich vol levenslust of klein, nietig kan voelen.
Zonder deze wind bestaan wij niet, maar door de wind kunnen we ook vergaan. De wind is essentieel voor ons leven en verbindt alles met elkaar.
Wel maar zeker altijd de wind. Dwalend lokkend duwend en opwindend. De wind. De wind. De wind. Ga mee zonder denken, jaag mee.
Over golven over bergen door de bossen en woestijn.
Nooit meer peinzen blijven dralen simpelweg in leven zijn.
Van de wind een kind altijd geweest...